Wizualizacja salonu, a realizacja projektu, skąd rozbieżności?

Najbardziej udana realizacja remontowa i wykończenia wnętrz byłaby taka, której efekt finalny stanowiłby stuprocentowe odzwierciedlenie projektu, w tym wizualizacji, czy jednak jest to zawsze osiągalne?

Istnieje wiele czynników niezależnych zarówno po stronie projektanta, jak i wykonawcy, które mogą spowodować, że nie wszystko w rzeczywistości będzie idealnie takie samo jak w wizualizacjach.
Wizualizacje 3D to wypadkowa inwencji twórczej i wyobraźni projektanta oraz zaprezentowania w tychże wizualizacjach istniejących w rzeczywistości materiałów, detali aranżacji, ale także możliwości technicznych wykonania konkretnego elementu przez poszczególnych wykonawców; wykończeniowca, stolarza czy elektryka.

Co zatem może pójść nie tak?

1. Umieszczone w wizualizacjach lampa, kanapa, stolik kawowy, dywan lub płytka ceramiczna, tapeta, naturą rzeczy w momencie przygotowywania projektu muszą być faktycznie dostępne na rynku, ale zdarza się, że już po akceptacji projektu, jakiś detal nagle wycofany będzie z oferty danego dostawcy, jeśli projektant nie znajdzie podobnego, potrzebna będzie improwizacja i pewna modyfikacja projektu.

2. Odbiór wizualny, odczucie przestrzeni, odległości i geometrii wnętrza to elementy składowe wynikające z projektu aranżacji, otóż nawet najbardziej zaawansowany graficznie program służący do wykonania wizualizacji, czyli wirtualnych prezentacji pomieszczeń widzianych z różnych perspektyw, ma pewne ułomności, jest to tylko obraz dwuwymiarowy, zaś rzeczywistość jest trójwymiarowa. Dlatego dla pewności, aby ustrzec się dyskomfortu odbiorcy usługi po zakończeniu realizacji remontowej i pełnego urządzenia poznańskiego mieszkania lub domu, w tym salonu, klient wespół z projektantem powinni na żywo, w salonie jak też każdym innym pustym jeszcze pomieszczeniu, szczegółowo skonfrontować wizualizację z rzutem poziomym i pionowym układu detali tegoż wnętrza, to nierzadko wzięcie po prostu do ręki miarki i zaznaczanie na posadzce kredą kształtów np. mebli, wtedy empirycznie sprawdzamy czy wszystko pasuje, oraz czy układ składników aranżacji gwarantuje pełnię funkcjonalności.
Ufanie wyobraźni i wyczuciu przestrzennemu nawet najbardziej wytrawnego projektanta może nie wystarczyć, czego dowodem mogą być dokonywane na etapie realizacji czasami i radykalne zmiany, bo np. zbyt duża kanapa całkowicie zagraca salon, wybrane meble są zbyt forsowne, ich układ nie gwarantuje pełnej swobody w poruszaniu się, sufit podwieszany z oświetleniem dekoracyjnym nie daje pożądanego efektu, otwieranie drzwi jest niewygodne, itd., w kładach 3D, wizualizacji wszystko wygląda pięknie, no ale rzeczywistość pokazuje niekiedy co innego, a wynika to z naszej percepcji przestrzeni i próby wyobrażenia jej sobie, w czym niby pomaga wizualizacja, ale tylko pomaga.

3. Kolorystyka ścian, ale też wyposażenia, tutaj także musimy się liczyć z niespodziankami, ustalony kolor ścian np. z wzornika NCS widziany na ekranie monitora czy też w wydruku wizualizacji ma prawo różnić się niby subtelnie, ale jednak, z rzeczywistym wyglądem pomalowanej ściany, detalu wykończenia i wyposażenia mieszkania, stąd mając na uwadze, że kolory są pierwszoplanowym aktorem aranżacji podczas jego remontu i urządzania, nie może się tu obyć bez dokonywania próbek kolorystycznych na ścianach i to najlepiej w kilku miejscach, na ścianie bardziej i mniej oświetlonej światłem naturalnym, a jeśli jest możliwość to spojrzenia na wymalowane próbki o różnych porach dnia oraz w dzień słoneczny jak i pochmurny. Oglądanie w rzeczywistości próbek kolorów mebli, tkanin, itd. i wszystkich innych detali (płytek, podłóg) to też bezwzględna konieczność.

4. Oświetlenie, to ono może kreować przestrzeń, zmieniać geometrię wnętrza, podkreślać i uwypuklać wybrane elementy, zważmy, że światło jest bardzo plastyczne, w tym przypadku doświadczalnie niczego nie sprawdzimy, zatem szczegółowe przeanalizowanie umiejscowienia każdego punktu świetlnego jest bardzo istotne, wizualizacja w tym zakresie projektu to tylko wirtualna projekcja, super pomocna lecz nie doskonała.

5. Projektant nie powinien przedstawiać projektu odbiorcy usługi, jako końcowy, zanim nie omówi z wykończeniowcem, stolarzem lub też elektrykiem wszelkich co bardziej niestandardowych rozwiązań, gdyż może się zdarzyć, że dane rozwiązanie okaże się nie do zrealizowania ze względów technicznych albo może mieć pewne niedociągnięcia rzutujące na trwałość, jeśli się go nie zmodyfikuje, wtedy bez konsultacji projektu z wykonawcami zawsze istnieje prawdopodobieństwo, że nastąpią w nim jakieś zmiany.

6. Czynnikiem sprawiającym, że mogą pojawić się różnice między wizualizacją a wykonawstwem może też być niedbałość, nieumiejętność czytania projektu przez wykonawcę, tj. firmę remontową od wykończeń mieszkań realizującą zlecenie, może to też być samowola co do użycia jakiegoś detalu; farby, tapety, podłogi, etc., nie powinno to mieć jednak miejsca, a tym bardziej w sytuacji gdy klient zamawia usługę u projektanta z pełnym nadzorem wykonawczym, wówczas to projektant trzyma pieczę nad wszelkimi poczynaniami wykonawcy, zamawia wszystko co niezbędne do realizacji i urządzenia salonu i gotowe dzieło oddaje inwestorowi.

Zapraszam do podobnych publikacji:

Przytulny salon z klasą, jak go urządzić?

Niski salon – jak go optycznie podwyższyć?

Opracowanie: Wojciech Gośliński

Data publikacji: 19.06.2016