Płyty gipsowo-kartonowe zamiast tynkowania – tzw. suche tynki.

Gładkie, równe i wypoziomowane ściany mieszkania, to podstawa realizacji remontowej, której efektem ma być estetyczne wykończenie wnętrz, w nowym lokalu deweloperskim wystarczy zamówić usługę wykonania gładzi szpachlowych, lecz remontujemy przecież również mieszkanie pod klucz zakupione z rynku wtórnego, których stan techniczny może być niekiedy w opłakanym stanie, dotyczy to m.in. jakości ścian, które nie tylko, że nie mają jednolitej tekstury, są nierówne, falują, to często nie są w pionie, nie trzymają kąta prostego w narożnikach.
W takich sytuacjach odbiorca usługi ma dwie opcje do wyboru; zlecić firmie remontowej na właściwie przygotowane podłoże nałożenie tynku cementowo-wapiennego na listwach, tynku gipsowego np. Rottband, Goldband firmy Knauf, charakteryzującego się o wiele większą plastycznością albo wyłożenie ścian płytą g-k w technice klejenia płyt g-k do ścian, względnie w sytuacji wyjątkowo dużych nierówności i sporego odejścia ściany od pionu, na stelażu stalowym, w formie zabudowy g-k.
Wyłożenie ścian płytami g-k lub też płytami gipsowo-włóknowymi jest elegancką alternatywą dla tynkowania ścian, potocznie metodę tę nazywa się suchym tynkiem, podstawowa korzyść stosowania płyt g-k to wyraźnie skrócony czas remontu mieszkania i wszystkich innych wnętrz, tynk, w zależności od grubości warstwy potrzebuje od kilku dni do nawet kilku tygodni na wysezonowanie, aby można było przystąpić do wykonania usługi gładzi gipsowej (szpachlowanie) czy układania okładziny ceramicznej, tymczasem we wnętrzu ze ścianami wyłożonymi płytą g-k, gładź gipsową, układanie płytek ceramicznych przez płytkarza, można wykonywać już na drugi dzień po zakończeniu wykładania ścian płytą g-k.

Technika klejenia płyt g-k do ścian.

Do wyklejania ścian standardowo stosuje się płyty GKB o grubości minimalnej 12.5 mm, we wnętrzach o zwiększonej wilgotności zaleca się stosować płytę GKBI (zieloną, o podwyższonej odporności na wilgoć), natomiast stosując płytę gipsowo-włóknową (komponent gipsu z włóknami celulozowymi) mamy tylko jedną opcję względem odporności na wilgoć, gdyż ogólnie płyty te technologicznie są już wysoce odporne na oddziaływanie wody i wilgoci (są głównie wykorzystywane przy aranżacji przestrzeni komercyjnej, rzadziej poznańskich mieszkań), jedynie do wyklejania niewielkich fragmentów ścian, np. podczas remontu łazienki i jej wykończenia pod klucz, dla uzyskania licowania się powierzchni płytek z powierzchnią ściany, wykorzystuje się płytę giętą g-k o grubości 6 mm.
Wyklejanie ścian płytą g-k nie jest skomplikowane, jednak nie zachowanie reżimu technologicznego skutkować może awarią całego systemu, podłoże pod klejenie płyt, które odbywa się na placki kleju rozmieszczone od siebie w poziomie i pionie w odległości nie większej niż 60 cm (dla płyty o grubości 12.5 mm) oraz podłużne pasy wzdłuż łączeń płyt, musi być stabilne, nośne, suche, odpylone, izolowane przed wpływem wilgoci i zagruntowanie preparatem głęboko penetrującym, ograniczającym wchłanianie wody zawartej w kleju, wyrównującym chłonność podłoża oraz polepszającym przyczepność do niego, (może to być Unigrunt Plus firmy Atlas), nawet gdy dany klej tego nie wymaga, gruntowanie lepiej zdecydowanie wykonać, grunt zawsze wzmocni podłoże i zwiąże ewentualne resztki pyłu.
Płytę g-k należy tak przyciąć, aby przy podłodze powstała szczelina 1 cm (tu podkłada się kliny), zaś od sufitu 0.5 cm, niezalecane jest sztukowanie na wysokość płyt g-k klejonych na placki.
Przed przystąpieniem do klejenia płyt każdy fragment głuchego/luźnego tynku musi być bezwzględnie usunięty, to samo dotyczy rozwarstwiających się powłok farb, powłok farb klejowych, wapna, do klejenia należy stosować wyłącznie dedykowane do tego zadania kleje do płyt g-k, mają one postać suchej mieszanki do wymieszania z wodą, niezmiernie istotne jest stosowanie się do zaleceń producenta choćby w kwestii temperatury w pomieszczeniu, w którym wykonuje się klejenie płyt, zwykle nie powinna ona być mniejsza niż 10º C oraz przekraczać 25º C, przy wysokiej temperaturze zbyt szybkie schnięcie fizyczne kleju może spowodować niewłaściwe jego wiązanie, w efekcie doprowadzające do odparzenia się kleju od podłoża, poza tym mieszanie kleju przy pomocy mieszadła musi się odbywać przy wolnych obrotach, po to, aby nie napowietrzyć mieszanki.
Placki kleju po ich spłaszczeniu w wyniku dociśnięcia płyty powinny mieć średnicę przynajmniej 10 – 15 cm, wtedy odległości w jednym rzędzie pomiędzy plackami wyniosą ok. 30 cm, natomiast wyklejając ościeża okienne, klej musi wypełniać całą przestrzeń pod płytą g-k, tu najlepiej użyć pacy zębatej.
Płytę g-k można kleić do ściany betonowej, wymurowanej (cegła ceramiczna, beton komórkowy, silka, podłoże mineralne), tynk, na którym wykleja się płyty g-k praktycznie może mieć i sto lat, byle się nie sypał, kruszył i był dobrze związany z murem, płyt g-k nie można kleić jedynie na tynk gliniany.
Klej nanosi się packą, kielnią, można go nakładać na płytę albo ścianę, jeśli na ścianę, należy zaznaczyć na niej format płyty g-k, którą będzie się kleić, po to, aby punktowe placki kleju wypadły w środkowej części płyty, zaś podłużne pasy na jej krawędziach.
Przed przystąpieniem do klejenia należy sprawdzić pion i płaszczyznę ściany, w sytuacji dość dużego braku pionu, sporej nierówności czy braku kąta, pojedyncza grubość nałożonej placki kleju może nie wystarczyć dla wypełnienia wolnej przestrzeni między ścianą a płytą g-k, warunkowo dopuszczalne jest wstępne wyklejenie zbyt dużej nierówności pojedynczymi paskami / kwadratami płyty g-k służącymi dla jej zniwelowania, lecz klejenie warstwowo jako podkład dwóch i większej ilości pasków płyty nie jest zalecane, tak duże nierówności należałoby wstępnie wyrównać tynkiem.
Pionowanie i wyprowadzenie płaszczyzny płytą g-k odbywa się za pomocą długiej poziomicy i młotka gumowego, operację tą można wykonywać góra do 25 min. po przyklejeniu płyty, potem klej zacznie wiązać i twardnieć, dalsze ingerowanie w strukturę placka może przyczynić się do jego odspojenia się od podłoża.
Jeśli na ścianie z pionami kominowymi nie ma tynku, bo został skuty, bezwzględnie taką powierzchnię należy tradycyjnie wytynkować, ze względów bezpieczeństwa i przepisów budowlanych nie wolno kleić płyt g-k na nietynkowaną cegłę ściany kominowej!
Wszystkie narożniki pionowe oraz poziome na styku z sufitem należy uzbroić wysokiej klasy taśmą (najlepiej Tuff-Tape, występującą w kilku grubościach), taśmę zatapia się w twardy gips, technologia dopuszcza też przy łączeniu płyta g-k / sufit tzw. łączenia ślizgowego, gdzie z góry powstaje zarysowanie włosowate, ma to gwarantować swobodną pracę dwóch różniących się materiałów, płyty g-k i litego sufitu (stropu betonowego czy drewnianego), jednak syntetyczna, bardzo mocna taśma Tuff-Tape, do której ma zaufanie mnóstwo firm remontowych z Poznania, jest w stu procentach sprawdzonym rozwiązaniem, po dokładnym uzbrojeniu nie powstanie żadne zarysowanie, pozwala to na efektowne wykończenie pod klucz wnętrz mieszkania, domu.
Łączenia wzdłużne / płaskie pomiędzy płytami, wystarczy uzbroić standardową taśmą antyrysową lub flizeliną, zatapia się je również w gips twardy, jeśli wystąpi łączenie płyt, w którym nie ma fabrycznego frezu / pocienienia płyty, występującego po obu długich bokach płyty g-k, krawędzie obu łączących się płyt należy ściąć po skosie, a dopiero potem zbroić taśmą.
Technologia wykładania ścian płytą g-k zakłada, że dla przygotowania powierzchni do malowania, wystarczy wykonać spoinowanie uzbrojonych łączeń, nie zagwarantuje to jednak w stu procentach jednolitej tekstury całej ściany wyłożonej płytą g-k, dotyczy to szczególnie powierzchni, na które padać będzie światło pod ostrym kątem (ściany prostopadłe do ściany z oknem), z tego powodu część firm remontowych w specjalizacji wykończenia wnętrz, wykonuje usługi gładzi gipsowej, czyli szpachlowanie, na całej powierzchni ściany g-k, co będzie pewnikiem przygotowania pod malowanie bezbłędnie równej i gładkiej powierzchni, o jednolitej i estetycznej teksturze.

Technika wykładania płytami g-k ścian na stelażu.

Wykonanie usługi zabudowy g-k jest bardziej czasochłonne od klejenia płyt na placki, jednak czasami może się okazać niezbędne, gdy np. odchyłka ściany od pionu czy poziomu na odcinku do 2 metrów, przekracza 6 cm albo w sytuacji, gdy tynk nie jest wystarczająco stabilny, mocowanie stelaża wykonuje się do muru kołkami szybkiego montażu lub pewniejszymi dyblami / śrubami wkręcanymi, pomija się wtedy tynk, stabilna musi być tylko konstrukcja ściany, w wersji ze stelażem, możliwe jest wykonanie izolacji akustycznej, to dodatkowe wygłuszenie ściany wełną mineralną układaną pomiędzy profilami, (powody zastosowania wełny: zbyt cienka ściana / sąsiedztwo z klatką schodową, hałaśliwym sąsiadem, etc.).
Profile CD montuje się w pionie w odległości co 60 cm przy pomocy odpowiednich wieszaków, jedynie pod okładzinę ceramiczną powinno się tą odległość zmniejszyć do 40 cm, wykonanie zbrojenia taśmą i wykończenie pod szpachlowanie / malowanie ściany w opcji zabudowy g-k, tj. wyłożonej płytą g-k na stelażu, jest identyczne jak w wersji płyt g-k przyklejanych.

Podobne artykuły:

Ściany działowe g-k – wskazówki dla prawidłowego ich montażu.

Nida Twarda – ściana odporna na uderzenia (uszkodzenia mechaniczne).

Izolacyjność akustyczna ściany działowej g-k.

Płyta cementowa zamiast płyty g-k – inny wymiar możliwości i efektywności.

Artykuł opracował: Wojciech Gośliński

Data publikacji: 14.08.2018