Chemoodporność.

Jeśli bardzo prawdopodobne będzie zaplamienie płytek we wnętrzu, w którym je zastosujemy, istotna będzie ich odporność na substancje chemiczne, zwykle dotyczy to substancji chemicznych stosowanych w domu, jak środki do prania, mycia oraz czyszczenia, ale też soli czy innych artykułów spożywczych, jak wino, soki, kawa itd. Płytka odporna na działanie czynników chemicznych nie może pod ich wpływem zmieniać barwy czy połysku, natomiast ewentualne plamy muszą być łatwe do usunięcia przy użyciu zwykłych środków czystości bądź wody. Chemoodporność zaznacza się symbolem miarki z kropelką, oznaczenie określające chemoodporność płytki musi być zgodne z obowiązującą normą., wówczas taka płytka odporna jest na:

– domowe środki czystości (środek testujący: chlorek amonu 10%)
– sole do basenów kąpielowych (środek testujący: podchloryn sodu 20%)
– zasady/kwasy o niewielkim stężeniu (środek testujący: kwas cytrynowy 10%, kwas solny 3%, wodorotlenek potasu 3%)
– zasady/kwasy o silnym stężeniu (środek testujący: kwas solny 18%, wodorotlenek potasu 10%, kwas mlekowy 5%)

Istnieje pięć klas odporności na plamienie, z piątej klasy najłatwiej jest usunąć wszelkie przebarwienia, płytki z pierwszej klasy zostaną trwale uszkodzone substancjami barwiącymi. Test przeprowadza się takimi substancjami jak: oliwa z oliwek, jodyna oraz rozpuszczony w oliwie tlenek żelaza (czerwony środek plamiący), rozpuszczony w oliwie tlenek chromu (zielony środek plamiący). Test polega na nałożeniu w/w substancji na testowaną płytkę i pozostawieniu na 24 godziny, po czym próbuje się usunąć plamy jednakowym, określonym sposobem.