Obok wanien żeliwnych czy miedzianych, są to również produkty niszowe, jedyna przyczyna niskiej popularności, to tylko strasznie wysoka cena, bo właściwości tej wanny są rewelacyjne, posiada doskonałe walory użytkowe i estetyczne, są do uzyskania możliwie wszelkie kształty, odzwierciedlające nieograniczoną pomysłowość projektantów wanien. Wanna kompozytowa, to pierwsza klasa odnośnie wykorzystanych materiałów, zaawansowanej technologii i często awangarda we wzornictwie. Głównym „odbiorcą” tej wanny będzie raczej większa łazienka, komfortowa i nowoczesna, ale są też modele nawiązujące do stylu retro, np. ze złoconymi lub białymi nogami. Wanna kompozytowa jest najczęściej wolnostojąca, z ukrytymi z ściankach wanny podłączeniami hydraulicznymi, ale bywają też do zabudowy, podobnie do wanny akrylowej, będzie zaskakująco ciepła i bardzo przyjemna w dotyku (kompozyt absorbuje temperaturę z otoczenia), doskonale tłumi dźwięk wlewanej wody, ale będzie też o wiele cięższa (waży od 150-200 kg wzwyż), solidniejsza i bardziej odporna na przebarwienia i wysoką temperaturę, ale przede wszystkim na uszkodzenia mechaniczne. Kompozyt oznacza się określeniem solid surface, z powodu znakomitej odporności, trwałości i prawie niezniszczalności, kompozytowa wanna jest wyjątkowo higieniczna, a to dzięki nieporowatej, ultra gładkiej powierzchni, z której łatwo usunąć wszelkie zanieczyszczenia i drobnoustroje, są też modele pokryte dodatkowo warstwą antybakteryjną. Kompozyt nigdy nie wyblaknie, jest całkowicie odporny na oddziaływanie promieni UV, a że jest barwiony w masie, zapewnia stuprocentową jednorodność kolorystyczną.
Wanna wolnostojąca ma często monolityczną, masywną i samonośną konstrukcję, nie wymaga więc specjalnych wzmocnień czy stabilizatorów na krawędziach, nie ma też osobnej obudowy zewnętrznej, obudowa, to integralna część całej wanny, nigdzie nie zauważymy najmniejszych nieciągłości (nie do uzyskania w najlepszej wannie akrylowej). Wykorzystanie wyjątkowej plastyczności kompozytów, daje olbrzymie możliwości projektowania i produkowania najbardziej niesamowitych form geometrycznych czy rozmaitych sprzętów łazienkowych, to swoboda dla architektów i niebanalne, fantazyjne wzornictwo, np. z delikatnymi krągłościami czy miękko zakończonymi krawędziami.
Komponenty użyte do produkcji wanny kompozytowej, to zazwyczaj mieszanina, w której ok. 80%, to sproszkowane naturalne minerały i kruszywa (np. marmur), a ok. 20%, to syntetyczna żywica poliestrowa, takie kompozyty są wizualnie i w charakterystyce użytkowości, bardzo podobne do szlachetnych kamieni. Technologia wytwarzania elementów z kompozytów jest różna, co uzależnia zastosowany materiał, może to być odlew w formie konkretnego modelu wanny, ale też formowanie na gorąco gotowych arkuszy kompozytu.
O znakomitej odporności użytkowej powierzchni wanny kompozytowej na codzienną eksploatację, (głównie ścieranie i chemię środków czystości), a także jej gładkości i pięknym połysku, decyduje nie tyle zastosowany materiał do wytworzenia wanny, ile specjalna, zabezpieczająca wierzchnia warstwa sanitarnego żelkotu, jest to barwiony roztwór styrenowy nienasyconego poliestru, właśnie to super wytrzymałe tworzywo powoduje, że wanna kompozytowa jest prawie niezniszczalna, aczkolwiek warstwa żelkotu nie byłaby tak efektywna, gdyby nie solidny i sztywny korpus wanny w postaci właśnie kompozytu, żelkot jest ultra twardy, ale dość kruchy, dlatego potrzebuje stabilnego podłoża, które nie może się nawet minimalnie uginać.
Na wannę kompozytową mówi się również: wanna z lanego, syntetycznego lub sztucznego marmuru bądź kamienia, także, z dolomitu, a czasami, choć nie do końca adekwatnie, z konglomeratu. Kompozyt, to po prostu tworzywo o niejednorodnej strukturze, składające się z minimum dwóch substratów różniących się właściwościami, większość kompozytów, to min. jeden komponent stanowiący lepiszcze (żywica chemoutwardzalna), dzięki któremu osiąga on pożądaną twardość, spójność, odporność na ściskanie czy elastyczność oraz komponent konstrukcyjny (proszek minerału), uzupełniający pozostałe istotne cechy mechaniczne wanny kompozytowej, marmur syntetyczny posiada wiele cech kamienia naturalnego, ale też dodatkowe walory, dlatego pod względem użyteczności, jest od niego bogatszy. Postęp technologiczny umożliwia wytwarzanie kompozytów z komponentów całkowicie syntetycznych, mogą w nie wchodzić włókna poliestrowo szklane, włókna węglowe (carbon), włókna aramidowe (kevlar), prócz akrylu, także inne materiały z oznaczeniem solid surface, jak Rausolid, Staron czy Corian, a żywice syntetyczne, to żywica winyloestrowa, epoksydowa lub poliestrowa. Jednak niezależnie od zastosowanych komponentów, znakomite, podstawowe właściwości wanny kompozytowej pozostają porównywalne.